Za razliku od drugih predhrišćanskih sačuvanih slovenskih običaja (poput koledara ili dodola na primer) koji su sačuvani i kod Rusa i kod Bugara itd, nijedan element naše Krsne Slave ne postoji kod drugih slovenskih naroda. Slava ili elementi Slave ne postoje ni kod nama najbližih Lužičkih (Belih) Srba, niti je bilo šta slično Slavi ikada zapisano u njihovoj istoriji.
I to nam sve govori da je Slava isključivo srpski i hrišćanski praznik, sa prvoklasnim hrišćanskim elementima (sveća, hleb, vino, žito, ikona itd.) i da je blagoslovom Crkve ovaj i ovakav običaj postao tako snažno utemeljen među Srbima i obeležje Srba po kom se razlikuju od drugih naroda.
Ono što najverovatnije potiče iz predhrišćanskog perioda jeste element poštovanja predaka u Krsnoj Slavi tj. onih koji su pre nas slavili istog porodičnog sveca-zaštitnika.
3) SRBI SU NA JEDNISTVEN NAČIN U MIRU SRCEM I DUŠOM PRIMILI HRIŠĆANSTVO PORODICA PO PORODICA I PLEME PO PLEME, A NE KAO OSTALI EVROPSKI I SLOVENSKI NARODI
Hrišćanstvo je prisutno u srpskim zemljama još od najranijih, apostolskih dana. Ono se širilo u prvi mah po urbanim sredinama poput Sremske Mitrovice, Beograda, Kostolca, Niša i primorskim gradovima poput Soluna, Salone, Splita, Raguze, Zadra da bi se kasnije proširila po unutrašnjosti Balkana. U blizini tih primorskih gradova naši preci dolaze u prvi dodir sa Hrišćanstvom i polako počinju da ga primaju.
Iz izvora znamo da je Romejsko carstvo svesrdno podržavalo širenje svoje vere među Srbima i ne postoji APSOLUTNO NIJEDAN DOKAZ da je bilo primene nasilja u procesu primanja Hrišćanstva kod Srba. Za razliku od nekih zapadnih naroda, Srbima se Hrišćanstvo nije nametalo putem vladarske prinude, već se organski širilo među narodom porodica po porodica.
nastavak na sledećoj strani
Ako želite da vam slavlje ostane u prelepom sećanju, da dekoracija bude kao iz bajke a da budu oduševljeni kako
