Prema navodima Tarvajnena, značajna razlika je u tome što su se finski imigranti brzo asimilirali u švedsko društvo.
Danas su, tvrdi, uslovi drugačiji jer se veliki deo imigranata ne asimilira ili ne integriše u društvo. Umesto toga, oni formiraju svoja područja, koja se obično nazivaju područjima isključenosti, osetljivim zonama ili zonama zabrane pristupa, koja su uglavnom paralelna društva sa drugačijim načinom razmišljanja i načinom života. To, prema Tarvajnenu, rezultira smanjenim poverenjem i socijalnom kohezijom.
Ako i kada etnički Šveđani postanu manjina, tempo demografskih promena će se verovatno dodatno povećati jer će većina ljudi stranog porekla olakšati imigraciju sopstvenoj etničkoj grupi, smatra Tarvajnen.
„Istaknuti švedski inženjeri i poslovni ljudi pobrinuće se da švedska ekonomija ne propadne. Ali švedsko društvo i kultura izgubiće vodeću poziciju. Ovakav demografski razvoj se može zaustaviti, ali zahtevaće radikalne promene u imigracionoj politici. U jedinstvenoj smo istorijskoj situaciji, i mi severnjaci moramo započeti raspravu o imigraciji i očuvanju naših nacionalnih država“, zaključuje Tarvajnen.
Tokom nekoliko decenija nakon prihvatanja masovne imigracije 1980-ih, Švedska se promenila iz jedne od najhomogenijih evropskih država u jednu od etnički najraznolikijih. U kombinaciji sa demografskim trendovima kao što su razlike u stopama plodnosti, udeo stanovništva sa stranim poreklom je u stalnom porastu.
Prema Tobiasu Hubineteu, istraživaču sa Univerziteta Karlstad, koji sebe opisuje kao antirasističkog aktivistu, 33,5 odsto svih stanovnika vuče korone iz inostranstva. Stanovnici Švedske sa stranim poreklom činili su 99 odsto rasta broja stanovnika u 2020. godini, prenosi Sputnjik internešenal.
Poređenja radi, 2000. godine u Švedskoj je bilo oko 15 odsto građana koji nisu Šveđani, što pokazuje da se taj broj više nego udvostručenje u poslednje dve decenije.