I i II MITROVDANSKA ofanziva – dani kada su Bog i Sveci pomogli Srbima

Prva Mitrovdanska ofanziva na Mitrovdan 1992. godine odigrala se u Hercegovini, tačnije Nevesinju na koje je jurišalo preko 40.000 vojnika združenih snaga HOS i ARBiH. Sa druge strane oko 5.000 boraca VRS i za njihovim leđima žene, deca, ranjenici, grobovi, kuće, krsna sveća…

Borba je vođena prsa u prsa, srpski ranjenici su bežali iz bolnica i vraćali se na bojište. Postignuto je ono što ljudski razum ne može da pojmi, nakon 5 dana žestokih borbi neprijatelj je uz višestruko veće gubitke slomljen! Nevesinjska brigada nije odstupila ni jednog jedinog metra.

Za to vreme u crkvi Svetog Dimitrija u Solunu se dogodilo čudo Božije, naime u vreme najkrvavijih borbi u crkvi se pojavio izmučeni ratnik obučen u Vizantijske odore. Kada su ga vernici upitali ko je i odakle, odgovorio je: “Ja sam ovdašnji, dolazim iz Hercegovine tamo se vode borbe za Pravoslavlje.” Prišao je kivotu Svetog Dimitrija i tu nestao. Crkvom se širio miomiris. Kada su vernici ispričali svešteniku šta su videli i kako je ratnik izgledao, on im je rekao da je to bio Sveti Dimitrije koji se poslednji put pojavio 1804. godine uoči podizanja Prvog srpskog ustanka.

Srećna slava svim današnjim svečarima i neka im je na zdravlje i na Spasenje praznik Svetog Velikomučenika Dimitrija Solunskog mirotočivog.

Nevesinje da te nije,
Mijenjali bi istorije,
Obraze i čojstva đedovska…
Nevesinje ko i prije,
Ostalo si najmilije,
Jedino za srca mladenačka.

Kako 1992. udruženi nisu uspeli da učinje zamišljeno, isto su pokušali muslimani 1994.

DRUGA NEVESINJSKA OFANZIVA

Kako u operaciji Jezero 94 nije u potpunosti ostvarila postavljene zadatke, komanda muslimanskog Četvrtog korpusa nije odustajala od ciljeva iz pomenute direktive i isplanirala je novu napadnu operaciju, koja je ovog puta usmjerena na odbrambene položaje Nevesinjske brigade. Cilj neprijatelja je bio da ubačenim diverzantskim grupama ovlada ključnim položajima brigade za komandovanje i podršku i ispresijeca zonu njene odbrane. Povoljnim razvojem situacije preduzeo bi napad sa fronta, bokova i iz pozadine radi nanošenja brigadi što većih gubitaka, kako bi što lakše ovladao putem Mostar – Nevesinje, zauzeo Nevesinje i produžio napredovanje ka Gacku.

Za izvršenje zadatka određene su mostarska, blagajska i bjelopoljska neprijateljska brigada, koje su ojačane specijalnim i diverzantskim jedinicama iz ostalik brigada Korpusa, kao i sa specijalnim jedinicama MUP.

U toku noći 10/11. novembra 1994. godine nastavila je sa ubacivanjem borbenih grupa, koje su prije svanuća uglavnom posjele položaje za napad, koji nisu bili udaljeni više od stotinjak metara od borbenog obezbjeđenja jedinica brigade. Kasnijim analizama došlo se do zaključka da je iza prednjeg kraja odbrane brigade ubačeno između 900 i 1.000 neprijateljskih vojnika.

Napad je otpočeo u 05.45 časova 11. novembra 1994. godine.

Već oko 10.00 časova intenzitet neprijateljskih dejstava je splasnuo. Sve su se rjeđe čuli rafali njihovih pušaka, a umjesto „Allahu ekber “, čuli su se jauci i pozivi za pomoć njegovih ranjenih boraca. Na raznim mjestima uočavani su pojedinci i grupe kako bježe, tražeći zaklon, ili put za izvlačenje.

Ne zna se koja je Nevesinjska bitka bila teža, ali se zna da su Srbi odbranili svoja ognjišta oba puta, protiv Hrvata i Bošnjaka.

Slava Bogu, Slava Svetom Dimitriju, Slava srpskim hrabrim borcima!