Posle oslobođenja Bitolja u jesen 1916. godine, srpska vojska, iako osnažena pobedom, bila je na izmaku snage. Hiljade vojnika iscrpljenih od bolesti, zime i gladi provodile su mesece na kišnim položajima južno od Skadra i oko Soluna. Front se ukopao, a Srbija – njene reke, planine i sela – ostala je iza neprijateljskih linija, pod bugarskom i nemačkom čizmom.
U toj tišini okupacije, daleko od fronta i savezničkih trupa, u narodu se rađala nova iskra otpora. Srpski seljak, ogorčen zbog zločina, pljački i nasilja okupatora, nije zaboravio svoju zakletvu ni zastavu pod kojom je ratovao. Tako je u februaru 1917. godine, u srcu južne Srbije, planuo Toplički ustanak – jedini oružani ustanak u porobljenoj Evropi tokom Prvog svetskog rata.
Pod vođstvom Koste Vojinovića i Koste Pećanca, ustaničke čete zauzele su Prokuplje i Kuršumliju, vijorila se trobojka, i na trenutak se činilo da je sloboda opet tu, na dohvat ruke. Vesti o ustanku odjeknule su sve do Soluna – do vojnika koji su u rovovima stiskali zube i čekali svoj čas. Ali odmazda je bila strašna. Bugarske i nemačke jedinice sručile su se na Toplicu sa neslućenom silinom. Sela su spaljena, narod ubijan, čitave porodice zbrisane. Ipak, i u tom pepelu ostao je zapisano – Srbija se nije predala.
Toplički ustanak bio je više od vojne pobune – bio je vrisak naroda koji je odbio da se pokori, dokaz da duh slobode može da plane i kad se sve čini izgubljenim. Taj plamen, zapaljen u snežnim dolinama Toplice, grejao je srpsku vojsku sve do trenutka konačnog proboja Solunskog fronta.
Firma Gorana Kostića, „Trans solution“ traje već dugi niz godina na radost velikog broja zadovoljnih klijenata, među kojima je i