Tradicionalno, Pravoslavna Crkva se drži Julijanskog kalendara. Taj kalendar je smislio i uveo čuveni rimski konzul i vojskovođa Gaj Julije Cezar 46. godine p.n.e. godine i taj kalendar je važio u rimskoj državi u vreme rođenja Hrista Spasitelja, kao i u vreme njegove smrti i raspeća.
Dakle, kada se Hristos rodio u vreme vladavine Cezarevog nasledinka princepsa Oktavijana Avgusta, važio je Julijanski kalendar.
Isti taj kalendar su zvanično ustanovili kao jedini važeći u Crkvi i Oci Prvog vaseljenskog sabora, održanog u Nikeji 325. godine n.e. u vreme vladavine rođenog Nišlije Svetog cara Konstantina Velikog. I tu bi trebalo staviti tačku na pitanje kalendara jer je ono za sva vremena rešeno na Prvom vaseljenskom saboru.
Međutim, pošto je prosečna godina u Julijanskom kalendaru bila neznatno duža u odnosu na tropsku godinu, izazivajući da prolećna ravnodnevica polako ide unazad u kalendarskoj godini, 1582. godine, rimski papa Grgur XIII uvodi kalendar koga danas koriste sve svetovne vlasti, kao i rimokatolička i sve protestantske zajednice na svetu.
Gregorijanski kalendar je rešio tu netačnost izbacivanjem izvesnog broja dana, da bi se kalendar koliko-toliko vratio u sinhronizaciju sa godišnjim dobima, odnosno, tropskom godinom, i malim skraćivanjem prosečnog broja dana u kalendarskoj godini kroz izbacivanje tri julijanske prestupne godine na svakih 400 godina.
Iz nama neznanog razloga, u 20. veku su carigradski patrijarsi počeli da se osećaju nelagodno i inferiorno u odnosu na zapad, zbog korišćenja tradicionalnog julijanskog kalendara, posebno u vreme patrijarha Melentija. Iz tog razloga, smišljen je tzv. Reformisani Julijanski kalendar. Kao osnova te reforme uzet je matematički najprecizniji kalendar našeg naučnika Milutina Milankovića.
nastavak na sledećoj strani
Ako želite da na jednom mestu kupite kvalitetan građevinski materijal i sitne alate po najpovoljnijim cenama a onda i to
