Što bolest više napreduje, sve teže je liječiti. Sada je srpski narod na samrti. Bukvalno! Ne samo što biološki odumire, ubrzano nestaje u vrtlogu mnogo veće smrtnosti od rađanja, nego odumire i duhovno. Pa i da biološki opstane a odumre duhovno – neće ga biti.
Kroz svu istoriju srpskog roda, još od kad je hristijanizovan, njegov imuni sistem bio je Crkva.
U viševjekovnoj borbi biti ili ne biti, opstati ili propasti, sa inovjerjem koje su nametali okupatori, tijelom su postradala mnoga njena „bijela krvna zrnca“.
Sjetimo se pećkog patrijarha Gavrila kojeg su Turci u Brusu objesili, vladike Teodora Vršačkog koga su Turci živog odrali iste godine kada su spalili mošti Svetog Save, ili Patrijarha Varnave Rosića kojeg su uoči Drugog svjetskog rata otrovali zapadnjački globalisti tog vremena.
https://ssup.fr/dj-gestion-knjigovodstvo-i-poslovno-upravljanje/
Sjetimo se srpskih stradalnika za Hrista ovog vremena, episkopa Platona Banjalučkog, Save Gornjokarlovačkog, Dositeja Zagrebačkog, plejade sveštenika i pravoslavno krštenog naroda, sjetimo se i onog mnoštva Srba koji nijesu upisani u Diptih svetih a živote su položili u odbrani „Časnog Krsta i slobode zlatne“, od „Kosova pa do ovih dana“, kojima svake godine na Vidovdan sveštenici SPC služe parastos.
nastavak na sledećoj strani