Znamo da se ne može služiti i Bogu i mamonu.
Ne postoji toliko važan politički, državni ili bilo koji drugi interes zbog kojeg bi se odricali Hrista. Odričući se od Hrista odričemo se radosti zajedničarenja sa NJim u vječnom životu.
Što je neko na većem položaju, kako u Državi tako i u Crkvi, u većoj je odgovornosti za narod i samim tim u većoj ličnoj odgovornosti da se javno odredi prema „Evroprajdu“ u Beogradu.
Ćutanje na bogoborje „Evroprajda“ u Beogradu, ili njegovo zataškavanje, je gromoglasno „Razapni ga, razapni“ pred Pilatovom sudnicom.
Odrekavši se Hrista svojom saglasnošću na održavanje „Evroprajda“ u Beogradu, rječju ili ćutanjem svejedno, kako da u svoja usta uzmemo ime Jovana Krstitelja, Preteče Hristovog i NJegovog srodnika, po svjedočenju samog Hrista „najvećeg od žene rođenog“, koji nije oćutao bezakonje tadašnjeg predsjednika Iroda čiju naklonost je uživao, koje je bilo daleko, daleko manje nego „Evroprajd“ u Beogradu, i postradao je glavom na tanjiru bludnice; kako da u svoja usta uzmemo ime srpskog kneza Lazara i njegovog opredjeljenja za Carstvo nebesko kada je bio pred daleko manjim stradanjem srpskog naroda u turskom ropstvu nego što je današnje njegovo stradanje u duhovnom ropstvu zapadnjačkoj novopaganskoj ideologiji; kako u svoja usta da uzmemo imena Hristovih vojnika: svetog Vasilija Ostroškog, svetog Petra Cetinjskog, svetog Nikolaja Žičkog i Ohridskog, svetog Justina Ćelijskog, patrijarha Pavla, mitropolita Amfilohija…
nastavak na sledećoj strani
Već više od osam godina, u jednom od predgrađa Pariza, postoji restoran „Balkan Express“, mesto gde se okupljaju ljudi sa
