Stefan Vladislav Nemanjić je bio srpski kralj koji je vladao od 1233/34. – 1241/42. godine. Njegova zadužbina je manastir Mileševa u kome je sahranjen. Rođen je oko 1198. godine, a preminuo je oko 1267. godine. Mesto njegovog rođenja i smrti nije poznato.
Sveti Sava nije podržao nasilnu promenu vlasti pa je, nakon krunisanja Vladislava, otišao u drugu posetu Svetoj zemlji tokom koje je preminuo. To se dogodilo 1236. godine u bugarskom gradu Trnovo. Pošto su Bugari hteli da zadrže telo srpskog arhiepiskopa, Vladislav je otišao kod tasta i molio ga je da ga vrate. Godinu dana kasnije, uspeo je u svojoj nameri i sahranio je strica u priprati manastira Mileševa.
Nezadovoljna vlastela digla je bunu u proleće 1243. godine, a Uroš Nemanjić je zatražio od svog brata da mu mirno preda presto, što je kralj Vladislav odbio. Vlastela je podstakla Uroša na građanski rat koji se završio u njegovu korist, nakon kojeg je Vladislav Nemanjić zatočen i bačen u tamnicu. Najveći otpor smeni na prestolu pružila je kraljica Belosava, zbog čega je bila prognana u Dubrovnik.
Dugogodišnje iskustvo i izuzetna profesionalnost i kvalitet u poslu učinili su da se nadaleko čuje za prevoznika Dobrosava. Njegova firma
Ipak, neprijateljstvo nije trajalo dugo i braća su se izmirila, a Vladislav Nemanjić je nastavio da živi u Srbiji. Umro je oko 1269. godine u manastiru Mileševa, njegovoj zadužbini gde je i sahranjen. Loza Nemanjića gajila je tradiciju da se vladari iz dinastije pred kraj života zamonaše, što je uradio i Vladislav Nemanjić dobivši ime Jovan.
Stefan Uroš I. na sledećoj strani
