Nakon tri dana očajnog otpora turska vojska je zatražila milost, a vojsci Janka Vukotića ispred Pećke patrijaršije, priređena je svečanost i veličanstven doček. Odmah potom potpisan je ugovor o predaji grada, izabrana je nova uprava i vojska je krenula prema Visokim Dečanima.
Turske snage u Metohiji su se krajem oktobra 1912. užurbano povlačile preko Prizrena i Debra ka Ohridu i Bitolju. U Đakovici se nalazio samo jedan bataljon regularnih trupa od oko 500 vojnika s jednom brdskom baterijom.
Komandant crnogorskog Istočnog odreda javio je kralju Nikoli I Petroviću da se mora zadržati u Peći još nekoliko dana, dok uspostavi red, razoruža muslimansko, a naoruža srpsko stanovništvo, jer je smatrao da su:
– „… Pećka nahija, Patrijaršija i Dečani glava Stare Srbije, a to je u naše ruke”.
Prvi kontakt sa srpskom vojskom Istočni odred je uspostavio na dan ulaska u Peć. Toga dana, naime, komandant odreda je dobio pismo poručnika Alekse Žujovića, koji je kao komandir jedne konjičke izvidnice Ibarske vojske, stigao do manastira Deviča u Drenici.
Poručnik Žujović je izveštavao o već postignutim uspesima i daljim namerama srpske vojske i tražio slična obaveštenja o crnogorskoj vojsci. Istoga dana je komandant Istočnog odreda telegramom javio komandantu Ibarske vojske u Mitrovici da je sa vojskom ušao u Peć.
Na kosama istočno od Đakovice delovi Drinske divizije takođe su bili stupili u borbu s neprijateljem. Oslobođenjem Đakovice i susretom sa srpskim trupama završeno je oslobođenje Metohije.
Ova informacija sigurno nije prijatna ali u najtežim trenucima može biti veoma korisna. „Milenkovic and co“ već skoro 30 godina
