Koliko je prostor današnje Severne Makedonije bio značajan za sve Srbe i za duh našeg naroda, govori činjenica da nema Srbina tog vremena koji nije jedva čekao obračun sa Turcima i oslobođenje tih prostora za vreme Prvog balkanskog rata 1912.godine. Sjajnim bitkama Srbi su isterali Turke i smatrali da je ovo osveta za Kosovski boj 1389.godine. Zbog toga je svakom Srbinu bila čast da ratuje za povratak srpskih teritorija.
Postavlja se pitanje kako su od Srba koji su naseljavali prostor Severne Makedonije nastali Makedonci, kako su se menjala prezimena koja se završavaju na ić i vić na ski i ov (što se najbolje vidi na nadgrobnim spomenicima) i kako to da se između dva svetska rata veliki broj predsednika opština sa područja današnje Severne Makedonije izjašnjavao kao Srbi pogledajte u sledećem prilogu. Procenite da li su Srbi i Severnomakedonci braća ili je to jedan te isti narod.
Za sve vaše poslovne projetke kao ključni partner je DJ Gestion. Ova firma sa dugogodišnjim uspešnim radom nalazi se u
2 komentara
Za vreme Otomanske imperije Stara Srbija se protezala sve do Soluna. Ovaj deo srpske istorije namerno je izbrisan iz svih školskih udžbenika i javnosti uopšte. Solun je vekovima bio centar srpske kulture i obrazovanja. Govorim o ovome iz prve ruke. Moj deda (otac moje majke) Božidar Valović bio je profesor zoologije i botanike u Srpskoj gimnaziji u Solunu, a posle u Skoplju, gde je Srpska gimnazija premeštena 1910. godine. Poginuo je u Prvom svetskom ratu kao kapetan srpske vojske. Srpska gimnazija u Solunu (,,Dom nauke“) osnovana je 1894. godine i postojala je 16 godina. Školski program je bio kao u Kraljevini Srbiji. Postojala je i Srpska gimnazija u Carigradu, koja je takođe radila po školskom programu Kraljevine Srbije. Ne pamtim da su naši mediji ikada pisali o srpskim srednjim školama u Osmanskom carstvu, koje su iznedrile veliki broj uglednih srpskih intelektualaca toga vremena. Ne verujem da je to slučajno. Gubitak Stare Srbije bio je samo početak. Kao što ni Kosovo i Metohija nisu kraj uništavanja Srbije, ako to dozvolimo! Moj otac, Vojislav Anđelković, bio je francuski đak. Pošto je prošao Albansku golgotu školovao se u Marselju i Nici. Posle osam godina boravka u Francuskoj vratio se u Srbiju (Jugoslaviju) gde je radio kao učitelj.
Da li mozda imate malo vise informacija ili podataka o nasim ucenicima koji su pohadjali skole u tom periodu，posto je i moj pradeda po kome sam dobio ime, zavrsio svoje skolovanje u Marselju,posle Albanske golgote i Tunisa?