Za francuskog istoričara, izbori u Nikšiću predstavljaju nastavak borbe očuvanja srpskog identiteta

Kako se gleda na Mila Đukanovića i njegov režim u Francuskoj? Da li se govori o kriminalnoj prirodi njegovog režima?

-U svojoj poslednjoj geopolitičkoj dd knjizi pod naslovom „Balkan, prelom“ naslovio sam svoje poglavlje o Crnoj Gori „Milo Đukanović, aparatčić preveden u liberalizam“, rekavši da:

„Rođen 1962. godine u Nikšiću, u centralnoj Crnoj Gori, Milo Đukanović nudi tipičan profil bivšeg komunističkog kadra pretvorenog u nacionalizam. Bivši košarkaš, nakon briljantnih studija ekonomije na Univerzitetu u Titogradu, brzo je primećen po svojoj dinamičnosti, povoljnoj telesnoj građi (1m 94) i kvalitetama govornika. Sa 24 godine bio je član predsedništva Socijalističke omladine Jugoslavije. Sa 27 godina najmlađi je član centralnog komiteta Jugoslovenske komunističke partije. Sa 28 godina izabran je za poslanika u crnogorskom parlamentu, a sa 29, 1991. godine, za premijera Crne Gore. U Jugoslovenskoj komunističkoj partiji, kada je stranku preuzeo Milošević, dobio je nadimak Milo Britva – „Milo nož“ – jer je njegova podrška srpskom predsedniku bila ukupna. Tokom građanskog rata 1992-1995, ohrabrivao je svoje vojnike koji su išli da pomažu Srbima u Bosni i Hercegovini i Hrvatskoj, posebno tokom opsade Dubrovnika od strane crnogorskih rezervista. Ali, posle 1995. i Dejtonskog sporazuma oseća da se plima menja i napušta svog mentora Slobodana Miloševića da zauzme stav prozapadne neutralnosti: „on je prevaziđen čovek“, rekao je Đukanović za njega.

Oktobra 1997. kandidovao se protiv svog bivšeg prijatelja Momira Bulatovića, prosrpskog, i izabran za predsednika Savezne Republike Crne Gore sa 50,8% glasova. Postavši gospodar zemlje, okrenuo se Zapadu i tokom bombardovanja Srbije i Kosova od strane NATO-a 1999. godine otvorio je široko granice Crne Gore kako bi omogućio ulazak na desetine hiljada izbeglica kosovskih Albanaca, kao i srpskih protivnika. , uključujući njegovog starog prijatelja Zorana Đinđića, budućeg premijera Srbije. Tri meseca kasnije, on predlaže da se Federacija transformiše u nejasnu zajednicu dva ravnopravna entiteta i teži evropskim integracijama.

nastavak na sledećoj strani