Srpski seljak je u Kneževini i Kraljevini Srbiji bio potpuno slobodan čovek, svoj na svome, sa minimum pet hektara zemlje (evropski minimum u proseku je bio znatno manji) još od vremena agrarne reforme kneza Miloša Obrenovića iz 1821. godine.
Srpski seljak je živeo u demokratiji, imao je pravo glasa u jednoj od najdemokratskijih država Evrope, mogao je da bude biran u skupštinu, a što je najvažnije imao je slobodu preduzetništva na osnovu koje su potpuno legalno stvarani značajni profiti naših čuvenih trgovaca, industrijalaca i zadužbinara poput Ilije Milosavljevića Kolarca, kapetana Miše Anastasijevića, Luke Ćelovića, Miloša Savčića, Vlade Mitića i mnogih drugih. Poslanici i političari su u potpunosti zavisili od slobodnog i vrlo dobro informisanog srpskog seljaka, domaćina i privatnog preduzetnika u zemlji sa najslobodnijom štampom i javnim govorom.
Sa druge strane deca najbogatijih, najobrazovanijih i najuticajnijih su bila mobilisana da se bore rame uz rame sa decom običnih domaćina. Čuveni bataljon 1300 kapalara dovoljno svedoči o tome.
Za takvu zemlju, takav narod, sa velikom epskom kulturom tradicijom i viteškim kodom se vredilo boriti, pa čak i ako ta borba iziskuje davanje života čime se stiče trajno pamćenje i slava Otadžbine.
Ova informacija sigurno nije prijatna ali u najtežim trenucima može biti veoma korisna. „Milenkovic and co“ već skoro 30 godina